Będę spędzać więcej czasu z Dazaiem.

Kunikida uniósł brew i spojrzał na kartkę swego Ideału. Coś tu nie pasowało.

Pismo niby prawdziwe, ale jakoś tak nie wierzył, by w roztargnieniu napisał coś takiego.

Westchnął i postanowił nie skreślać tego zdania.

Zapamiętam, że nasza rocznica wypada...

No dobrze, to już jest trochę dziwne.

Przecież pamiętam tą datę i wiem, że wypada w najbliższym tygodniu.

Może chciałem sobie to utrwalić?

Przerzucił jeszcze kilka stron i znów spojrzał krytycznie na kartkę.

Dazai ma alergię...

A tego przecież nawet nie wiem. Nie wiedziałem.

W końcu dostrzegł ostateczny dowód - ostatnia z tego typu notek była przerwana wpół przez wypisanie się długopisu.

》》》

D

azai tulił się do blondyna z kompletnie niewinną miną. Oczywiście o nadprogramowych notatkach podobno nie miał pojęcia.

A teraz siedział, z okularami Kunikidy we włosach, miętosząc w dłoni tą długą kiteczkę.

- Ładnie tak kłamać?

- Kłamanie ci w oczy to przyjemność, Kunikida. - szepnął z przymrużeniem oka. - Poza tym chciałem zwrócić twoją uwagę.

- I dlatego musiałeś fałszować moje notatki?

- Nic-mi-o-tym-nie-wia-do-mo. - sylabizował infatylnie Dazai, z czarująco-słodkim uśmiechem.

- Sądziłeś, że zapomnę o rocznicy? Jest za kilka dni i wziąłem na ten czas wolne, ale nie wymyślaj więcej okazji, bo wtedy następną rocznicę spędzimy w morzu dokumentów.

- Rozumiem. - mruknął Dazai, jednak blondyn już wiedział, że w ogóle nie był słuchany.

- Mam taką nadzieję. - odrzekł krótko, ignorując myśl, że to nie ma sensu.

Przecież Osamu Dazai zawsze robi po swojemu, nieprawdaż?

To naprawdę wyszło mi za krótkie, przepraszam >_< kunyakida