Z perspektywy Nadii

-Idziemy do mnie czy do ciebie?-zapytał mnie Alan.

-Po co?-jęknełam, miałam dość po dzisiejszym wuefie. Środy są najgorsze bo mamy dwie godziny. Na ale lubię wuef.

-Dyrektor powiedział wczoraj żebyśmy mu do końca tygodnia przynieśli listę rzeczy, których potrzebujemy na andrzejki.

-Do mnie- westchnęłam i udałam się za chłopakiem w stronę samochodu.

-Chcesz coś do picia?-zapytałam wchodząc do domu i zamykając za nami drzwi.

-Wody.

-Idź do salonu przyniosę- poszłam do kuchni i nalałam mu wody, a sobie soku pomarańczowego.

-Czego będziemy potrzebować?-podałam mu szklankę i usiadłam na przeciwko.

-Nie wiem. Przynieś pierwsze jakąś kartkę.- z westchnieniem odłożyłam szklankę na stół i podeszłam do plecaka żeby wziąść jakaś kartkę, a chłopak przez cały ten czas się ze mnie śmiał.

-Z czego rżysz- fuknełam w jego stronę.

-Z niczego.- Posłałam w jego stronę minę pełną dezaprobaty i usiadłam na swoim poprzednim miejscu.- Dalej jesteś zła za wczoraj?

-Nie wiem o czym mówisz.

-Dobrze wiem że wiesz.

-Nie jestem zła- westchnęłam zrezygnowana.- Jak myślisz ile soków będziemy potrzebować?-zmieniłam temat.

Z perspektywy Alana.

-Nie jestem zła- powiedziała z westchnieniem i próbowała zmienić temat.-Jak myślisz ile soków będziemy potrzebować?

-Możesz nie zmieniać tematu.

-Nie zmieniam.

-Adi przecież widzę- na zdrobnienia jakiego użyłem wyraz twarzy dziewczyny się zmienił.

-Nie nazywaj mnie tak- powiedział przez zęby.

-Czemu przecież Adi to bardzo ładne zdrobnienie od twojego imienia.

-Powiedziłam nie mów do mnie Adi. Mów jak kol wiek chcesz tylko nie mów Adi.- powiedziała cicho.

-Ale...

-Nie ma ale.- przerwała mi.- Nie mów i koniec tematu.

-Jak chcesz.- Podniosłem ręce w geście obronnym i się zaśmiałem.

-A powiesz mi chociaż dla czego jesteś na mnie zła?

-Nie jestem na ciebie zła. Daj sobie juz z tym spokój. Mieliśmy ustalić czego będziemy potrzebować.