-Mamy zaproszenie na kolacje do moich rodziców- powiedział Alan i usiadł obok mnie na sofie.

Przeciągnął mnie na swoje kolana i oparł się o oparcie sofy.

-Ile mamy czasu?- zapytałam nie odrywając wzroku od telewizora.

-Jest 15 mamy być na 19 więc cztery godziny. Ale godzinę wcześniej musimy wyjechać, żeby zdążyć na czas więc mamy trzy godziny.

-Przecież dojechanie do twojego domu nie zajmie nam aż godziny.- powiedziałam i spojrzałam na niego.

-Tak, ale po drodze musimy jeszcze wstąpić do sklepu, żeby kupić coś dla nich i do naszej lodówki bo świeci pustkami.

-Mówiłam, żeby pojechać na zakupy do południa- powiedziałam i wzruszyłam ramionami.

-Jak się czujesz?- zmienił temat.

-Dobrze- westchnęłam.- Nalla, bardzo dobrze umie poprawić mi humor- dodałam z uśmiechem i pogłaskałam suczkę po łebku. Podniosła głowę i wtuliła się bardziej w moją rękę.

-Nie powinna siedzieć na sofie- powiedział Alan z uśmiechem i też ją pogłaskał.

-A oprzesz się jej ślicznym oczkom?- zapytałam patrząc na niego.

-Jej oczą się nie oprę, ale twoim tak.- powiedział z uśmiechem.- Masz takie śliczne oczy, a w szczególności gdy na mnie patrzysz.

-Ty też masz bardzo ładny kolor oczu.

-Ale twój jest ładniejszy.- powiedział i potarł swoim nosem o mój nos.

-Lizus- powiedziałam ze śmiechem i pocałowałam go w usta, pogłębił pocałunek, a ja się nie opierałam tylko się mu oddałam.

Oderwałam się od niego z uśmiechem na twarzy. Dziwię się jak on potrafi zmienić mój nastrój, samą swoją obecnością.

Te trzy godziny minęły w tępie ekspresowym. Leżeliśmy na sofie i oglądaliśmy jakiś mecz piłki nożnej

Na początku byłam temu trochę przeciwna, ale gdy już zaczął lecieć to patrzyłam na niego jak zahipnotyzowania, naprawdę się wyciągnęłam. Był bardzo ciekawy.

W końcu przyszedł czas na zbieranie się. Westchnęłam i wstałam z mojego "legowiska", czyli w połowie Alana, a połowie sofy. Wyszłam z salonu i weszłam na górę do naszej sypialni. Stanęłam przed szafą i ją otworzyłam.

-W co mam się ubrać?- zapytałam gdy Alan wszedł do pokoju.

Nigdy nie miałam większego problemu z wybieranie ubrań, nie lubię się stroić. Ale dziś chciałam wyglądać szczególnie ładnie, poprostu chciałam żeby rodzice Alana mieli o mnie dobre zdanie. To znaczy jego ojciec i macocha.

-Może tą sukienkę co na weselu- zaproponował.

-Chyba trochę zbyt elegancko. Wiesz trochę dziwnie wyglądałoby gdybym ubrała się w sukienkę.- odpowiedziałam i wyciągnęłam czarną spódnice przed kolano.- Chyba wystarczy spódnica i jakaś ładna koszulka.

- Na pewno- odpowiedział.- I tak we wszystkim będziesz ładnie wyglądać.

-Dziękuję- Powiedziałam i uśmiechnęłam się. Wyciągnęłam jeszcze koszulkę i poszłam z tymi rzeczami do łazienki.

Ubrałam je na siebie, nie chciałam robić tego w pokoju przy Alanie, bo nie chciałam, żeby skończyło się to w łóżku. To znaczy chciała bym, ale dziwnie czuję się z tym, że robimy to, tak, praktycznie codziennie.

Rozczesałam włosy i związałam je w lekko luźnego koka. Wyszłam z łazienki i zobaczyłam Alana, uśmiechnął się i wszedł do łazienki. Przeczesał włosy grzebieniem. A ja cały czas gapiłam się na niego oparta o ścianę.

W korytarzu na dole ubrałam na stopy czarne trampki, a Alan swoje buty i wyszliśmy. Chłodne powietrze owijało moje ciało, na co się uśmiechnęłam. Wciągnęłam głęboko powietrze, a potem je wypuściłam. Alan położył dłoń na moim biodrze i ruszyliśmy w stronę garażu.

Wsiedliśmy do jego samochodu, chłopak włączył silnik i wyjechaliśmy z podjazdu. Włączył się w ruch i chłopak troszkę przyspieszył.

-Kiedy zamierzasz zdać prawo jazdy na samochód?- zapytał nagle przerywając ciszę.

-Przecież mam, prawko na samochód.- powiedziałam.

-Serio?- zapytał, a ja skinęłam głową.

-Zrobiłam sobie w tamtym roku na wakacjach. Znajomości ojca czasem miały swoje plusy- ostatnie zdanie powiedziałam z cichym westchnieniem. Ojca, który nie jest moim ojcem. Dodałam w myślach i odwróciłam głowę w stronę okna. Alan położył dłoń na moim kolanie i ścisnął go lekko.

-Nie martw się wszystko będzie dobrze.- powiedział, a ja uśmiechnęłam się smutno.

-Mam nadzieję- szepnęłam.-Masz coś przeciwko temu żeby pojechać w przyszłym tygodniu do mojej cioci? A raczej polecieć.

-Po co?- zapytał.

-Muszę z nią porozmawiać.- odpowiedziałam.- Poza tym stęskniłam się za nimi.- dodałam. W sumie to była prawda, bo się za nimi stęskniłam ale bardziej zależało mi na tym żeby zapytać ją o to kim są moi rodzice. Jestem pewna, że ona będzie wiedzieć.

******

120 🌟 + 35 💬 = następny rozdział.