- Po co mi tabletki antykoncepcyjne na ból brzucha?- zapytałam sama siebie ale Alan mnie usłyszał ponieważ mi odpowiedział.

-Ponieważ pani ginekolog uznała, że pomogą- odpowiedział Alan i zatrzymał się pod apteką w celu wykupienia recepty.- Chodź idziemy je kupić.

-Nie pójdę do apteki po tabletki antykoncepcyjne- zaprzeczyłam.

-Dlaczego?

-Bo nie- odpowiedziałam nie patrząc na niego. Przecież nie powiem mu że się wstydzę.

-Wstydzisz się?- przed nim nic się nie ukryje, moje policzki zapiekły z zawstudzenia.- Nadi przecież nie ma czego się wstydzić, przecież to normalne.- powiedział i potarł palcami o moje kolano i udo.

-Wiem że to normalne ale nie pójdę po nie - jęknęłam.

-Mam ja to zrobić?- westchnął. Pokiwałam głową.- Dobrze, poczekaj na mnie w samochodzie za raz wracam.- powiedział i wyszedł.

Po chwili wrócił z niewielką reklamówą, którą położył mi na kolanach.

-Nie dziwię ci się czemu nie chciałaś iść.- powiedziła Alan i zamknął drzwi od swojej strony.- Ta kobieta to jakieś... ja nie wiem. Dałem jej receptę, a on dała mi to co na niej było i wrzuciła mi jeszcz do ramówki prezerwatywy.

-Żartujesz.- powiedziłam ze śmiechem.

-Nie żartuję sprawdź sobie.- zaglądłam do reklamówki i otworzyłam szerzej oczy.

-I to nie jedną, a sześć- powiedziałam.

-Jeszcz lepiej- powiedził i spojrzał na mnie.- Nie będzie trzeba kupować.- dodał ze śmiechem i włączył silnik.

-Jesteś głupi.- powiedziłam i zapięłam pasy.

-I tak mnie kochasz.

-I tak cię kocham- przyznałam.

-No więc mogę być głupi.

-Nie jesteś głupi- zaprzeczyłam.

-Do piero powiedziałaś że jestem głupi.

-Ale nie w tym sensie- wytłumaczyłam.-Co będziemy robić?

-Zjemy obiad i będziemy leżeć i się przytulać.

-Leżeć i się przytulać?- zapytałam i podniósłam brew do góry.

-Leżeć i się całować.

-Brzmi lepiej- powiedziłam z uśmiechem.

-A jeszcz lepiej będzie- uśmiechnął się łobuzersko.

Tak jak Alan powiedział w domu zjedliśmy obiad. Co było na obiad? Frytki i kurczak. Śmialiśmy się i wygłupialiśmy się pod czas przygotowywania dania. Jednym słowem było zajefajnie.

Zjedliśmy obiad i położyliśmy się na sofie przed telewizorem, jest duża wieec bez problemu się zamieściliśmy.

Chłopak objął mnie ramieniem w talii i zaczął całować moją szyję i obojczyk. Miałam wrażenie, że przez moje ciało przechodzi prąd.

-Przestań- powiedziałam ze śmiechem gdy jego oddech zaczął łaskotać moją szyję.

-Masz łaskotki na szyii?- zapytał ze śmiechem.

-Czasem- odwiedziłam.

-No wiec trzeba to wykorzystać.- chłopak zaczął łaskotać moją szyję oddechem, a ja śmiałam zaczęłam się śmiać.

Naszą "zabawę" przerwał dzwonek do drzwi. Alan westchnął cicho, a ja zwaliłam go z sofy co ułatwia mi jego nie uwaga.

-Skoro już wstałaś misiu, to idź otwórz drzwi- powiedziałam ze śmiechem i puściłam mu oczko.

-Żmija- syknął z rozbawieniem w oczach.

-I tak mnie kochasz- szepnęłam.

-I tak cię kocham- pochylił się na de mną i pocałował w czoło, a po tem wyszedł z pokoju.

-Czego chcesz?- warknął głośno Alan po chwili, a ja lekko zaniepokojona jego tonem wstałam z kanapy i wyszłam z salonu. Zgadnijcie kto n przerwał. Fabian. On jest na prawdę upierdliwy.

-Przyszedłem na maraton filmowy, tak jak za dawnych czasów. Nie pamiętasz Ali?

-Nie nazywaj mnie tak smarkaczu- warknął Alan.

-Dlaczego?- udał zdziwionego i wszedł do środka.- Kogo ja widzę, nie wiedziałem, że mieszkacie razem.- jego ton głosu mówił co innego.- No ale nic. Przecież możemy oglądnąć razem film. Przyniosłem chipsy, paluszki i cole.- powiedział i zlustrował mnie wzrokiem od stóp do głowy.- Ale ty chyba więcej kalorii nie potrzebujesz tłuścioszku.- warknęłam na jego słowa i podeszłam do niego. Podniosłam rękę i z całej siły uderzyłam go z liścia w policzek, jego głowa obrócił się w prawo, a on sam cofnął się kilka kroków w tył.

-Po pierwsze nie jem chipsów i paluszków. Po drugie nie piję coli. Po trzecie nie jestem tłuścioszkiem, bo jest szczupła. A po czwarte jeśli w tej chwili nie opuścisz naszego domu, to pożałujesz.

-Niby co mi zrobisz?

-Ja może nic, ale chętnie popatrzę jak Alan obija ci mordę.- syknełam i popatrzyłam na niego zła.- A terz bądź tak nie miły i wyjdź stąd, za nim stracę nad sobą panowanie i ja też ci przypierdolę.- Moje słowa chyba go przekonały bo się wycofał i wyszedł.

-Moja mała stanowcza dziewczynka.- powiedział Alan i podszedł do mnie.

-Nie jestem mała, ale jest twoja.- poprawiłam go i stanęłam na palcach. Złożyłam na jego ustach krótki pocałunek i odwróciłam się do niego tyłem, a po tem wróciłam do salonu.

***
Jesteście wspaniali, gdy rano sprawdzałam opowiadanie było na 20 miejscu, a gdy sprawdzałam przed chwilą na 9. Dlatego dodaję rozdział. Mam nadzieje, że się podobał. A już nie długo w opowiadaniu pojawią się osoby z przeszłości Nadi.