Simon razem ze swoją przyjaciółką, podjechali pod Jam&Roller jednym z najnowszych sportowych modeli BMW.

-Jak ja dawno nie widziałem tego miejsca.-Powiedział wysiadając z samochodu. Simon teraz był inny, dojrzały nie był taki naiwny jak kiedyś. Był pewnym siebie, przystojnym mężczyzną.

-Ładnie tu.

-Kiedyś też tak było. Nic się nie zmieniło.-Powiedział i weszli do środka.

Idąc i podziwiając te dla Simona szczególne miejsce wpadła na niego jakaś kobieta.

-Przepraszam. Mogę w czymś...-Wtedy spojrzała na niego.

-Simon?-Zapytała po czym zdała sobie z tego sprawę, że to naprawdę on i zaraz go przytuliła.On nic nie powiedział tylko chwycił ją i okręcili się kilka razy, po czym Luna pocałowała go w policzek.

-Nie nie wierzę powiedziała płacząc.-To były łzy szczęścia.

-Luna nie płacz, to jestem tylko ja.

-Jak ja bardzo cię kocham.-Powiedziała i się znów w niego wtuliła.-Luna powiedziała to do przyjaciela, ale wtedy jeszcze nie zdawała sobie sprawy z tego, że to było z głębi serca i że to nie jest tylko miłość do przyjaciela.

-Przepraszam.

-Luna poznaj Ludmile. Ludmila poznaj Lunę. Lu jest moją przyjaciółką.

-Miło mi cię poznać.-Powiedziała blondynka i podała dłoń.

-Mi ciebie też.-Powiedziała Luna i odwzajemniła gest.

-Co cię sprowadza do Buenos Aires?

-Jesteśmy tu w interesach.Otwieramy kolejną firmę wiec zostajemy na stałe.

-Przepraszam Simon, ale ja już muszę iść mam jeszcze kilka spraw do załatwienia.Do zobaczenia później.-Powiedziała i poszła. Gdy była już na zewnątrz wpadła na kogoś i upadła jej torebka i wszystko się wysypało.

-Uważaj jak chodzisz.

-Przepraszam, ale ty też powinnaś patrzyć gdzie idziesz.-Powiedział i kucnął by pomóc blondynce pozbierać wszystkie rzeczy. Aż w końcu na siebie spojrzeli. Serce Ludmily zaczęło bić mocniej bo choć minęło tyle lat poznała go.

-Dziękuję za pomoc.

-Nie ma za co. Tylko taka piękność powinna uważać jak chodzi.-Powiedział i zaśmiał się. Ale miał dziwne uczycie jakby znał tą kobietę.

-Jesteś tu pierwszy raz?

-Tak.Tak, ale zostaję na dłużej.

-Spotkamy się kiedyś jeszcze?

-Jak przeznaczenie będzie chciało to pewnie tak.-Powiedziała i odeszła w stronę taxówek.A on patrzył jak odchodzi. 

-Luna widziałaś jaka fura stoi przed J&R? -Powiedział wchodząc do wrotkowiska.

-To mój samochód.-Powiedział stanowczym głosem Simon, który odwrócił się w jego stronę.

-Simon wrócił.-Dodała z ekscytacją Luna. Matteo był zaskoczony i rozzłoszczony na widok Simona.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Witam w pierwszym rozdziale :) Piszcie co myślicie.