Jungkook

Nie mogąc już więcej słuchać tego co ma mi do powiedzenia Jimin podszedłem do chłopaków.
Nawet nie spojrzałem na reakcję przyjaciela, ale zapewne zrozumie, że nie mam ochoty o tym rozmawiać.

Kookie: Nadal nie ma chętnych?

Seokjin: Po tym występie nie mam śmiałości zaprezentować tego co potrafię...jestem zbyt słaby- dodał i smutny opuścił głowę w dół.

Kookie: Jinnie...skoro jesteś tu z nami to masz tak samo wielki talent jak my, a może nawet większy.- podszedłem do niego i niepewnie objąłem.

Starszy po chwili wtulił się we mnie jeszcze mocniej.
Było to bardzo przyjemne uczucie.
W końcu czułem się ważny nie tylko dla Parka.
Coś mi się wydaje, że już wkrótce staniemy się praktycznie nierozłączni...no może pomijając jedną osobę...

Seokjin: To nie prawda Jeon, ale dziękuję. Miło że tak sądzisz chociaż jeszcze nie słyszałeś mojego głosu.

Kookie: Musisz po prostu w siebie uwierzyć.

Seokjin: To nie takie proste młody.

Kookie: Wiem coś o tym.- powiedziałem tak cicho by nikt mnie nie usłyszał.

Jimin: Seokjin-hyung? Może chciałbyś teraz zaprezentować nam swój wokal?

Seokjin: Hmm...skoro tak bardzo chcecie.

Kilka sekund później zaczął swój występ.

Kookie: I jak ja po takich występach nie mam się stresować?...Hyung twój głos...jest piękny.- policzki chłopaka przybrały lekko czerwony kolor co nie uszło uwadze reszcie członków.

Tae: Hyung!!! Wyglądasz tak uroczo gdy się rumienisz!!- młodszy Kim podbiegł do starszego i zaczął tarmosić jego policzki tak jak robią to babcie.

Seokjin: Tae!! Przestań natychmiast!...Co za uparte dziecko!- wszyscy równocześnie wybuchnęli śmiechem, który było słychać prawdopodobnie w całej wytwórni.

Hoseok: Taehyung daj Seokjinowi odpocząć.

Tae: Ehh...no dobrze, ale...pod jednym warunkiem.

Hoseok: Czego chcesz głupku?

Tae: Teraz ty wystąpisz!

Hoseok: Dasz nam spokój jeśli to zrobię?

Tae: Ymm...tak, oczywiście.

Hoseok: Niech będzie.

Osobiście niezbyt spodobał mi się występ Hoseoka, gdyż to co mi zrobił zapadło mi w pamięć już chyba na zawsze.
Najgorsze jest to, że teraz muszę być w jednym zespole właśnie z nim!
A co jeśli znowu mnie skrzywdzi?!

Tae: Hoseok!! To było niesamowite!

Hoseok: Przesadzasz.- powiedział z obojętnością w głosie- teraz musisz się wywiązać ze swojej obietnicy.

Tae: Wybacz Hoseok-hyung, ale o czym ty mówisz? Ja niczego nie obiecywałem.

Hobeom: Normalnie zaraz ci coś zrobię dzieciaku!

Słysząc odpowiedź Junga od razu postanowiłem wyjść z sali.
Nie wytrzymałem, gdybym tam został mógłbym mu coś zrobić.
Sposób w jaki odpowiedział młodszemu przypominał mi każde słowo, które wypowiadał podczas wyrządzania mi krzywdy.
Już nie jestem tym samym bezbronnym dzieckiem co kiedyś.
Zmieniłem się.
W większą i była to zasługa Hoseoka i jego kumpli.
W pewnym sensie jestem im za to wdzięczny, dzięki temu teraz potrafię się bronić przed takimi idiotami.

Nagle drzwi od pomieszczenia, z którego wcześniej wyszedłem otworzyły się, ukazując dobrze znaną mi postać.

Hoseok: Jeongguk? Musimy porozmawiać.

Gwiazdka+komentarz=
motywacja