Był 27 czerwca. Zostały dwa dni do końca roku szkolnego. Dzisiaj mieliśmy iść z wychowawcą na miasto. Rodzice byli w pracy, a mi się nie chciało robić śniadania więc ubrałam się i wyszłam. Po drodze rozmyślałam nad sytuacją z przed miesiąca. Gdy weszłam na teren szkoły odr razu dopadły mnie przyjaciółki Natalia i Wiktoria.

-Znowu nad tym myślałaś? - zapytała Wiktoria

-Miałaś o tym zapomnieć. - dopowiedziała Natalia

-O tym nie da się tak łatwo zapomnieć. - odpowiedziałam im

-Dzisiaj zapomnisz. - oznajmiły równocześnie

-Może tak, może nie. Pożyjemy zobaczymy.

Dalej nie rozmawiałyśmy, bo nasz wychowawca powiedział, że mamy się ustawić. Kiedy dotarliśmy na miejsce poszłyśmu z dziewczynami pochodzić po butikach, a potem na lody. Po powrocie do domu zdziwiłam się, że mama już w nim była.

-Cześć mamuś, ty już w domu?

-Tak, dzisiaj mnie szybciej wypuścili.

-Super. Pomóc ci przy obiedzie?

-Nie już jest gotowy. Idż umyj ręce. 

Wykonałam polecenie mamy i wróciłam do kuchni. Obiad był już na stole. Dzisiaj mama przygotowała ziemniaki z kotletem i moją ulubioną surówkę.

-Dzwiniła Luiza. - oznajmiła mi mama

-Co chciała?

-Powiedziała, że jak chcesz możesz przyjechać z przyjaciółkami na wakacje.

-Naprawdę? - mama kiwnęła potwierdzająco

-Dziewczyny wiedzą?

-Ich mamy wiedzą.

-Super. A kiedy mamy jechać?

-29 po rozdaniu świadectww. 

Byłam tak przejęta, że jak napisałam do dziewczyn, że mają wejść na Skype, dwa razy spadł mi telefon. Około godziny później dziewczyny się zalogowały.

-Słyszałyście już wieści?!

-Tak! - odpowiedziały w tym samym czasie