Jest aktualnie 22:30 i siedzę w pokoju. Bardzo się nudzę. Chętnie bym wyszła na zewnątrz, ale obiecałam mamie.

Chodziłam w tą i wewte. Od jednego kąta do drugiego. Bardzo mnie to denerwowało. Zawsze wychodziłam żeby pomyśleć.
Wyjaśnię wam tak. Od kąd kiedy miałam 9lat zawsze wychodziłam z domu kiedy była noc żeby się uspokoić lub pomyśleć. Bo nie było ludzi i,była ciasza.
-Kurwa.-prawie Krzyknęłam. Spojrzałam na okno. -No muszę-podeszłam i je otworzyłam. Mieszkam na 1 piętrze więc wzięłam tylko kluczki od domu żeby potem jak wejść i zeskoczyłam z parapetu.
-Nareszcie-uśmiechnęłam się.

Szłam sobie boczną ulicą i myślałam o wszystkim i o niczym.

Nagle zauważyłam coś. A raczej kogoś.  Miał maskę i czerwoną bluzę. Patrzył się centralnie na mnie uważnie
-Nie-powiedziałam sama do siebie. Zaczęłam się cofać. Kiedy to zauważył zaczął iść w moją stronę. Najlepsze jest to że jestem bardzo. BARDZO! Daleko od domu. Zaczęłam uciekać. Biegłam ile sił w moich nogach.

Jezu jaka ja głupia jestem!! Mogłam dotrzymać tej głupiej obietnicy!!

Odwróciłam tylko na chwilę głowę i nie widziałam go. Stanęłam w miejscu

Odpuścił?

Rozglądałam się wokół siebie. Serce strasznie mi bije, jakby zaraz miało mi wyskoczyć z piersi i oddech mam niespokojny.

Nie ma go

Nagle poczułam czyjąś obecność za sobą. Bałam się odwrócić. Mój oddech jeszcze bardziej przyśpieszył.

Poczułam rękę na moim ramieniu. I szarpnięcie. I stałam tej chwili przodem i bardzo blisko tego człowieka. Ta maska już nie była czerwona tylko niebieska.

-Błagam-powiedziałam przerażona-nie rób mi krzywdy. Jjja-jąkałam się. Nagle jego palec dotknął moich ust. Żeby dać znak że mam być cicho. Przyglądał mi się uważnie. Dotknął moich włosów.
-Kim ty jesteś?-powiedziałam szeptem, pewna siebie.
Ostatni raz spojrzał na mnie. I nagle jego maska zmieniła się na kolor czerwony i uciekł. Uciekł ode mnie. Dał mi spokój!!!

Jak myślicie kto to może być?

⭐cenię
💬kocham

~Wi~