plutofobia - strach przed bogactwem

Tony był i jest bogaty. Nie ma co się z tym kryć, w końcu prowadzi jeden z największych koncernów świata. Szastał pieniędzmi na prawo i lewo, kupował wszystko, czego zapragnął. Dzięki tylu zerom przy liczbie kwoty na koncie bankowym Stark zyskał popularność wśród wyższych niż wysokie sfery. Wciąż codziennie mówi o nim w telewizji, radiu, gazetach.

Tym, co go boli w związku z posiadaniem sporego majątku, jest to, iż ludzie skupiają się wokół niego i bełkoczą tryliony słodkich słówek, łechcących jego ego, tylko po to, aby uszczknąć odrobinę z jego kieszeni.

Anthony boi się pieniędzy. Mają wielką moc sprawczą, można nimi nakłonić ludzi do wykonywania rzeczy, na jakie nigdy by się nie zdobyli. Niektórzy byliby za nie zabić drugiego człowieka. Posiadając fortunę, Tony czuje też nałożoną na niego odpowiedzialność, cokolwiek wstrząsającego się stanie, powódź, atak terrorystyczny, tornado, trzęsienie ziemi, pożar, on od razu ma wspierać akcje pieniężnie. Rząd i urzędnicy starają się go wykorzystać jak najbardziej, jakby jego konta bankowe były nieskończoną studnią pełną studolarówek.

Ale Stark zdaje sobie z tego sprawę i pozwala na to. Wmawia sobie, że wszystkie złe rzeczy, jakie się stały przez niego, były spowodowane pieniędzmi, więc jako część swojej mentalnej pokuty uważa tę przymusową jałmużnę.

Tony wiele razy miał ochotę przelać całe kwoty z banków do fundacji charytatywnych, oddać wszystko, co posiada i wyjechać w dzikie lasy Amazonii na zawsze, lecz oddalił te myśli od siebie.

Postanowił dalej użerać się z bogactwem, którego się boi, ale jednak na tym opiera się całe jego życie.