-a może nie zaatakują?- zapytał Nightmare z nadzieją. Nie chciał walczyć przeciwko Fatalowi i Errorowi, po prostu nie. Zazwyczaj lubił walkę, uwielbiał rzucać się w jej wir i chłonąć negatywne emocje, ale tym razem miał zbyt wiele do stracenia... Tym razem, gdy dojdzie do walki, skrzywdzi kogoś, kogo przysięgał sobie nie krzywdzić.

Nightmare i 404 wymienili spojrzenia.

-tak, myślę że tak- powiedział Nightmare.

-w końcu nic nie zacieśnia relacji jak dzieci, prawda?- zapytał 404.

-albo to, że nas obu chcą zabić te same osoby.

-tak, to też.

-po kolei- powiedział Axe- tak, mam córkę. Odpowiadając na drugie pytanie...cóż, kiedy pan i pani bardzo się kochają...

-ani słowa więcej!- krzyknął Dream, kładąc dłonie po bokach czaszki Blue.

Axe zaśmiał się cicho.

-to przejdźmy do trzeciego pytania... To będzie już trochę czasu...w Podziemiu trudno mierzyć upływ czasu. A mamą Alizy jest Frisk.

-wiem, sam nieraz przejmowałem kontrolę nad naszym ciałem, a co za tym idzie też i nad Crossem, ale to było dawno. Teraz nie krzywdzimy go i tyle- rzekł Chara stanowczo.

-właśnie, dla niektórych- rzekł Nightmare- dla wielu jest szkodliwa. A  gdy chodzi o czyjeś życie...w tym czy innym sensie, to już nie jest zabawa, a gra.

-młodo- powiedział Nightmare- pięćset lat to wcale nie tak wiele. Mam całe życie przed sobą.

-co?- zapytał Chara niewiele rozumiejąc z tej wypowiedzi- chyba ci mikrofon przerywa. Zamknij okno, internet wypuszczasz.

-muszą zrozumieć, że muszą wybrać, albo Error i Fatal wybiorą za nich- rzekł Bill- albo pozwolą im się zemścić, albo będą walczyć. Nie ma trzeciej opcji.

404 wzruszył ramionami.

-a im bardziej cię zachęcam, tym bardziej tego nie chcesz, prawda? Więc jaki jest mój cel?

-różnie można to nazwać- rzekł Nightmare- ale plotkowaniem bym tego nie nazwał. Czasami tylko coś wspomnę albo opowiem.

-waham się- rzekł Nightmare- z jednej strony pranie mózgu rozwiąże wszystkie problemy, ale z drugiej strony to byłoby okrutne i nie w porządku wobec nich. Może i oni by o niczym nie wiedzieli, ale my byśmy wiedzieli... I czy dalibyśmy radę z tym żyć? Ze świadomością tego, co zrobiliśmy naszym przyjaciołom?

Error przekrzywił głowę.

-jaki jest w tym sens? Tylko bym sobie rozwalił twarz. A mam zbyt piękną twarz by ją niszczyć o podłogę.

-może zaatakujemy podłogę Inkiem?- zaproponował Reaper.

Error uśmiechnął się.

-oczywiście.

-nie mam siostry- powiedział Nightmare- sprawdź w innym multiversum, bo chyba mnie z kimś pomyliłaś. Mam brata bliźniaka, ma na imię Dream.

-pomyślmy... Jestem mądrzejszy, bardziej poważny, opanowany, to ja jestem tym odpowiedzialnym...- wymieniał Nightmare, z każdym argumentem prostując jeden palec u dłoni- dorosłem a Dream wewnętrznie wciąż jest małym dzieckiem

-denerwują mnie. Ciągle trzeba się nimi opiekować, wyprowadzać na spacer, dawać im jedzenie i picie, sprzątać po nich... To tylko dodatkowy obowiązek. Mam już piątkę w domu wystarczą mi. Chociaż czasem zastanawiam się nad adopcją krowy, by dręczyć Crossa.

-tak- powiedział Nightmare- Killer zaatakował kiedyś podłogę. Spadł mu na nią lizak, a gdy go podniusł, był cały w kurzu, więc Killer w złości chwycił nóż i zaczął dźgać nim podłogę. Cała podłoga w salonie była później do wymiany.

-trochę jedno i drugie- powiedział Nightmare- przyjął moją propozycję dobrowolnie, ale gdy chciał odejść zmusiłem go by został.

-czy ktokolwiek dołączył do twojej grupy w pełni z własnej woli?- zapytał 404.

-Error.

-a oprócz Errora? On dołączył na zasadzie: mamy sojusz, ale sam sobie jestem szefem, więc to się nie liczy.

Nightmare zastanowił się.

-nie. Wszystkich w pewnym stopniu zmusiłem...

-nie wiem... Na pewno będę się bronił... Mogę spróbować sięgnąć do jego emocji i go trochę uspokoić, ale nie wiem, czy to pomoże. Error nie lubi, gdy mu grzebię w emocjach.

-to by go tylko bardziej zdenerwowało- rzekł 404- trzeba podejść do tego inaczej. Złapmy ich tak, by nie mieli jak uciec i wtedy spróbujmy przemówić im do rozsądku.

-Dream- rzekł bez wahania Nightmare - a co?

-to wszystko jest jakieś szalone i nie ma najmniejszego sensu- powiedział Nightmare- wszystko się co chwilę zmienia. Zanim zdąży się w pełni zrozumieć jedną sytuację, już się zaczyna coś nowego. To jak jedna wielka karuzela emocji, jakby ktoś pisał scenariusz losując słowa.

*******
Zbliżamy się do setnego rozdziału. Co proponujecie z tej okazji?