I wish that I could wake up with amnesia

And forget about the stupid little things

Like the way it felt to fall asleep next to you

And the memories I never can escape

'Cause I'm not fine at all

5 Seconds of Summer Amnesia

To był koniec. Koniec bolesny, wypalający dziury w sercach i duszach. Historia nieszczęśliwa do granic możliwości. Kolejna powieść idioty, głośna i hałaśliwa. Dzieci lepszego boga znów odczuły na swojej skórze żar dorosłego życia. Ci, którzy zostali, na zawsze zapamiętają tych, którzy odeszli. 

Życie nie oszczędza. Nie ma przyjaciół. W końcu wszyscy chcielibyśmy obudzić się z amnezją.

PODZIĘKOWANIA

Dziękuję tym, którzy byli, są i będą. Dziękuję tym, którzy pojawili się tu już na początku i tym którzy zostali aż do teraz. To dzięki Wam nadal pisałam i pisać będę nadal. Przepraszam za połamane marzenia o happy endzie i za wszelkie przerwy, słabsze rozdziały, braki weny i przepraszam za rzeczy, które jeszcze spartolę w kolejnych częściach. 

Mam zaszczyt ogłosić, że Pierwszy Tom Trylogii z Dzielnicy Snobów właśnie dobiegł końca.