Biegnę prosto przed siebie. Czuję kogoś obecność, ale jestem zbyt bardzo przerażona aby się odwrócić. Skręcam nagle w jakąś alejkę i tajemnicza osoba pojawia się przede mną. Mówi coś do mnie, ale jej głos nie dociera do moich uszów. Rozglądam się wokół. Widzę drzewa, a z dali dostrzegam jezioro i odbijający się w nim księżyc.

- Już nikt ci nie pomoże skarbie - cichy szept otula moje ucho na co delikatnie drże.

- Zostaw mnie - również szepcze i podnoszę wzrok. - Proszę

Zapewnie wyglądam żałośnie. Podarte jeansy i na to pognieciona oraz ubrudzona od ziemi koszulka.

- Nikt już nam nie przeszkodzi w byciu razem - jego szyderczy śmiech coraz bardziej mnie przeraża. Cofam się do tyłu, ale zastaje ścianę. Jest już po mnie. - Twój książę ci nie pomoże malutka. Jesteśmy teraz tylko ja i ty.

[...]

Budzę się z krzykiem w nocy. Jestem zbyt przerażona tym co właśnie mi się śniło. Słyszę huk dochodzący z pokoju obok, a następnie dźwięk otwieranych drzwi. Kulę się ze strachu i odsuwam się na tyle ile tylko mogę.

- Mała co jest - pyta się chłopak siadając obok mnie

- Niall to ty ? - może się to wydawać głupie, ale naprawdę chce wiedzieć czy to jest 17-latek

- A kto inny ? - parska śmiechem - A więc co jest Lo ?

- Miałam koszmar - mruczę i odwracam głowę - I to cholernie dziwny.

- Chcesz go opowiedzieć ? - mruczę pozytywną odpowiedź. Biorę głęboki oddech i zaczynam mówić o tym co mi się śniło. Naszą dwójkę otacza mrok, ale żadne nas się tym nie przejmuje.

- Oh wow - mówi najwyraźniej zaskoczony - Pamiętasz przynajmniej czy widziałaś jego twarz ?

- Właśnie, że nie. Wiem na pewno, że to nie był Leondre, bo ten ktoś mówił Twój książę ci nie pomoże malutka czyli chodziło o niego. Boje się Nialler.

- Jesteś silna Lol i dasz radę nawet wtedy, kiedy koszmar okaże się prawdą - chłopak całuje mnie w czoło i wstaje. - Idź spać młoda.

- Która godzina tak przy okazji ?

- Po 3, więc idź spać.

×××
Będąc w szkole opowiedziałam jeszcze Jessowi i Mirze o moim dzisiejszym śnie.

- Myślę, że nie powinnaś się nim zamartwiać mała - mruczy chłopak posyłając w moją stronę ciepły uśmiech - Mam nadzieje, że w go nie wierzysz

- Nie oczywiście, że nie - przeczę od razu i wychodziły ze szkolnego budynku. Minął miesiąc od kiedy mój chłopak wyjechał w trasę...

- Wszystko okay ? Zrobiłaś się jakaś nagle smutna - zauważyła  blondynka

- Tęsknie za tym idiotą - wzruszam ramionami

- Jeszcze 3 tygodnie i nasze papużki nierozłączki znowu będą razem - krzyczy Jess, a ja się śmieje

- Widzimy się jutro ? - pytam przeskakując z nogi na nogę

- No raczej - odpowiadają jednocześnie, a ja ponownie się śmieje.

- Okay. To do jutra - macham im i wsiadam do auta. - Hej Niall.

- Hej. Masz gościa - na słowa mojego brata moje serce bije sto razy szybciej. Podgłaśniam radio i opieram głowę o szybę. Po 5 minutach jesteśmy pod domem, a ja szybko wyskakuje z auta.

- Nie zabij mi się tam ! - krzyczy za mną rozbawiony szatyn, ale nie zaracam uwagi na jego komentarz. Szybko pokonuje schody i stoję przed drzwiami swojej sypialni. Naciskam delikatnie klamkę która pod ciężarem dłoni otwiera drewnianą powłokę. Na widok chłopaka siedzącego na moim łózku zamieram.

- Dzień dobry kochanie..

×××

Polsat ? Mam nadzieje, że się podoba （＾ｖ＾） Do następnego skarby xx W mediach Christian Collins - Amazing, bo mam fazę na nią ❤