Lola POV

- Lepszej przyjaciółki nie mogłem mieć - wyszeptał, a ja delikatnie się usmiechnęłam ne jego słowa.

- Jednak dobrze, że znowu pojawiłeś się na mojej drodze życia - zaśmiałam się i musnęlam jego policzek

- Jak juz oboje jesteśmy to idziemy nad jeziorko - złapał mnie za nadgarstek i pociągnął w dalszą drogę. Ukradkiem spojrzałam się na jego twarz i uśmiech sam wścisnął mi się na twarz. Uwielbiam kiedy się uśmiecha..

[...]

- Chyba się jeszcze nie pytałem. Dlaczego tutaj się przeprowadziliście ? - zapytał robiąc kółeczka na wierzchu mojej dłoni

- Lepsza oferta pracy no i mama z tego korzystała - wzruszyłam ramionami

- Nasze spotkania chyba naprawdę są przeznaczeniem - zaśmiał się i nagle wstał - Idziemy do mnie. Jeszcze w ogóle nie byłaś w moim królestwie.

- Mam nadzieje, że nie masz syfu - na moje słowa przekręcił oczami, a chwile później się roześmiał

- Nie musisz się o to martwić Lola. Nie jestem z tych chłopaków co mają wieczny syf

- Udajmy, ze ci wierze

×××

- Lol, bo ja mam do ciebie takie pytanie.. - zaczął dosyć niepewnie 16-latek

- O co chodzi Leondre ?

- Za dwa dni mamy koncert w Cardiff i może byś chciała na niego pojechać ?

- To jest sobota tak ? - zapytałam dla upewnienia

- Sobota o 18, ale jade z mamą kilka godzin wcześniej i być może chciałabyś zobaczyc przy okazji jak wyglądają próby ?

- Um jasne czemu nie ? - przytaknęłam delikatnie się uśmiechając

- Świetnie ! - krzyknal z entuzjazmem i musnął moje czoło - Cieszę się mała, ze wtedy z nami będziesz

- Jakoś dawno na mnie tak nie mówiłes - zauważyłam

- Pełny rok - westchnął i położył się na łóżku. Powtórzyłam jego czyn i odwróciłam głowę w jego stronę. Zastanawiam się co by było, gdyby jednak mama nie dostała tej oferty. Nadal byśmy mieszkali w Manchesterze. Ten koncert na który zabrała mnie Maya to byłaby ostatnią szansą na spotkanie Devries'a ? Tyle pytań, a brak konkretnej odpowiedzi... Cicho westchnęłam i przymknęłam oczy. Nagle usłyszalam skrzyp drzwi, więc ciekawa kto to otworzylam je. W framudze zobaczyłam kobietę może po 40-stce

- Cześć dzieciaki. Przeszkadzam ? - zapytała ciepłym głosem.

- Nie, nie - zaprzeczyłam siadając prosto

- Cos się stało mamo ? - zapytał chłopak również się unosząc do góry

- Gdybyście byli głodni, to obiad jest zrobiony - powiedziała - Czy miedzy waszą dwójką coś jest ?

- Powietrze - powiedział szybko, a moja mina chyba trochę zrzędła, a on to zauważył, bo dodał - Jesteśmy przyjaciółmi i to największymi na świecie

- Cieszę się, że masz kogoś z kim możesz pogadac - delikatnie się usmiechnęła i po chwili wyszła

- Będę już zbierać - westchnęłam i zeszlam z łóżka

- Przecież jest dopiero 16 - powiedział spoglądając na wyświetlacz telefonu

- Spędzilam u ciebie dobre 2,5 godziny w tym nie pokazalam się w domu

- Jeżeli musisz - wymamrotal - Odprowadze cię

- Mieszkam naprzeciwko Leo - zaśmiałam sie - Ale jak chcesz

Delikatnie się uśmiechnął i jako pierwszy wyszedł, a ja za nim jak cień. Nagle po schodach wbiegły dwie dziewczyny. Rzuciły szybkie hej i zniknęły za drzwiami na końcu korytarza.
Kilka sekund później znaleźliśmy się na dole, gdzie wsunęłam trampki.

- Lola już idziesz ? - za ściany wyłoniła się matka chłopaka

- Już trochę spędziłam tutaj czasu, a nie pokazałam się jeszcze w domu - słabo się  uśmiechnęłam - Do widzenia

- Do widzenia kochanie - odwzajemniła mój uśmiech i wyszliśmy. Przeszliśmy przez ulice i znaleźliśmy się pod moimi drzwiami.

- To co ? Widzimy się jutro - powiedziała kładąc dłoń na klamce

- Do zobaczenia Lo. Słodkich snów - pocałował mnie w policzek i zaczął odchodzić

- Dobranoc Leondre - wyszeptalam jakby do siebie i weszlam do środka

×××

Czy tylko ja uważam, że Leo w tym coverzr wyszedł najnormalniej na świecie jak mop ? XD Co do rozdziału wyszedł troszkę dłuższy, ale i tak pisalam go 3h ;-; Mam nadzieje, ze się spodobał. Do następnego xx