Kuroo Tetsurou (7) ~ Na zawsze razem. [END] ✔

Zaparkowałaś samochód pod nowo zakupionym domem. Byłaś wykończona. Podczas gdy Kuroo zajmował się malowaniem ścian, ty jeździłaś do starego mieszkania po najpotrzebniejsze rzeczy.

Wreszcie będziecie mogli zamieszkać razem! Czułaś z tego powodu ogromną ekscytację. Wysiadłaś z auta i wyjęłaś jeden z kilkunastu kartonów z bagażnika.

— STÓJ! — usłyszałaś donośny krzyk.

Spoglądając w kierunku jego źródła zobaczyłaś swojego ukochanego małżonka — Kuroo. Podbiegł do ciebie obsmarowany <kolor> farbą i wyrwał ci pudło z rąk.

— Nie powinnaś dźwigać w tym stanie — mruknął, posyłając znaczące spojrzenie w stronę twojego brzucha.

— Spokojnie, to tylko kilka szklanek — zaśmiałaś się.

Odkąd okazało się, że jesteś w ciąży Tetsurou stał się nad wyraz nadopiekuńczy.

— Nie będę spokojny jeśli chodzi o przyszłość małego Tetsurou — powiedział poważnie, gładząc cię po brzuchu.

Posłałaś mu zdziwione spojrzenie.

—Jakiego znowu Tetsurou? Chyba sobie żartujesz? — powiedziałaś kładąc rękę na biodrze.

— To imię zwycięzców! Popatrz na mnie! Mam idealną żonę, idealny dom, idealną fryzurę...

— Dobra, dobra! — przerwałaś mu. — Rozumiem. Ale co jeśli to będzie dziewczynka? — zapytałaś ciekawa jego odpowiedzi.

— To oczywiste. Nazwiemy ją <twoje Imię>! — odparł biorąc kartony z bagażnika i kierując się w stronę domu.

— A-ale ja jestem <twoje Imię>. To by było dziwne.

— <Twoje Imię> to najpiękniejsze imię na świecie. Nie chcę słyszeć ani słowa sprzeciwu! — krzyknął.

— Skarbie, to było śmieszne przez pierwsze pięć minut ale jeszcze jedno słowo, a będziesz spał na kanapie.

Widząc twoją minę wiedział, że nie żartujesz.

— Zaprosiłem na jutrzejszego grilla parę dodatkowych osób — zakomunikował Kuroo, zmieniając temat.

— Czy wśród tych osób jest może Bokuto?

— Tak. Dlaczego pytasz? — zdziwił się.

— Czyli muszę kupić więcej jedzenia... — mruknęłaś.

Oboje się zaśmialiście.

— To...Co będziemy dzisiaj robić? — Chłopak posłał ci znaczące spojrzenie, po czym zaczął składać delikatne pocałunki na twojej szyi.

— Nie powinieneś czasami wracać do malowania ścian?

Kuroo westchnął ciężko.

— No dobra ale nie licz na to, że ci odpuszczę — uśmiechnął się.

Przewróciłaś oczami.

— Idź już, a ja przygotuję kolację. Masz ochotę na coś specjalnego? — zapytałaś.

— Na ciebie — odparł z szerokim uśmiechem.

Rzuciłaś w niego kuchenną ścierką, którą złapał w locie. Poczułaś przyjemne ciepło w policzkach. Zakochiwałaś się w tym głupku coraz bardziej każdego dnia.

Nie wyobrażałaś sobie trafić na kogokolwiek lepszego. Podeszłaś do jednej ze ścian, na której zdążyłaś już wywiesić parę zdjęć.

Wiele z nich przedstawiało ciebie i Kuroo, było też całkiem sporo Miri i Akiry, które miały pojawić się na jutrzejszym grillu.

Uśmiechnęłaś się na widok reszty ścian, które były całkowicie puste.

"Tyle miejsca na przyszłe wspomnienia...Oby były szczęśliwe" — pomyślałaś z nadzieją, kierując się w stronę kuchni.

----------------------------------------

Tutaj kończy się historia Kuroo.

Jak zwykle mam nadzieję, że się podobała :))

Jaka była wasza ulubiona postać  w tej historii? Moje serce wygrała pani Grażyna ❤.

Jeszcze raz dzięki za czytanie!

Następna postać to *bam bam bam* - Kozume Kenma!

W NASTĘPNYM ROZDZIALE:

Koty i potrzeba akceptacji

Czyli: Kozume Kenma (1) ~ Nie jesteś sama.

Do napisania!

TrashInDisguise~