Kozume Kenma (1) ~ Nie jesteś sama. ✔

Byłaś przerażona. Dłonie zaczęły ci się pocić, a nogi drżeć nienaturalnie. Rozpoczęcie roku szkolnego. Wzięłaś kilka głębokich wdechów i starałaś się uspokoić oszalałe serce.

Nie cierpiałaś szkoły. Tym bardziej ludzi, którzy się w niej znajdowali. Zawsze byłaś wyśmiewana przez swoją nieśmiałość i rzadkie zainteresowania, ludzie odsuwali się od ciebie.

"To ta co ogląda chińskie bajki", "Dlaczego się do nikogo nie odzywa?", "Dziwaczka".

Każde kolejne słowo było jak szpilka wbijana w twoje serce. Bardziej niż czegokolwiek bałaś się odrzucenia. Co jeśli to samo piekło miało czekać na ciebie w liceum?

Nie chciałaś nawet o tym myśleć. Zagadam do kogoś! — przekonywałaś samą siebie. Ścisnęłaś mocniej ramiączka twojego plecaka i z poważną miną przekroczyłaś mury Nekomy.

Widok setki ludzi pałętających się po korytarzach odebrał ci odwagę. Podążając za innymi trafiłaś do sekretariatu, gdzie zdobyłaś plan lekcji.

Mimo wielu okazji jakoś nie mogłaś się przełamać by z kimś porozmawiać. Jutro się uda — pocieszałaś się w myślach, jednak w drodze do domu odczuwałaś ogromne rozczarowanie.

Przechadzałaś się wąskimi uliczkami, zajęta depresyjnymi myślami. Wyrwał cię z nich dźwięk miauczenia. Podążając za nim dostrzegłaś grupę małych kotków.

Nie zwracając uwagi na otoczenie od razu ruszyłaś w ich stronę.

Zwierzaki, gdy tylko wyczuły twoją obecność zaczęły się do ciebie łasić. Jeden z nich szczególnie przykuł twoją uwagę. Jego sierść nie wyróżniała się niczym szczególnym — była czarna.

Jednak jego oczy miały miały najpiękniejszą barwę błękitu jaką widziałaś.

— Przynajmniej wy mnie lubicie — szepnęłaś, przytulając ich małe ciałka do siebie. — Smutne —dodałaś po chwili.

— Trochę to dziwne...Wiesz rozmowa z kotami.

Przerażona odskoczyłaś na dźwięk nowego głosu.

Jego właścicielem był siedzący nieopodal młody chłopak z włosami, które z niewiadomych przyczyn przypominały ci pudding.

Czułaś jakby jego bystre oczy przeszywały twoją duszę. Z przerażeniem dojrzałaś, że ma na sobie dres z logiem Nekomy.

Chciałaś zdobyć nowych przyjaciół, a wyszłaś na wariatkę, która rozmawia z kotami. Świetna robota <twoje Imię>! — pomyślałaś. Trzeba to naprawić!

— L-lubię koty — powiedziałaś.

— A one lubią ciebie — odpowiedział, wklejając oczy w swoją konsolę.

Chyba zakończył tą rozmowę. Zebrałaś się na odwagę. To twoja szansa!

— Czekasz na kogoś? — zapytałaś cicho, wskazując na torbę leżącą obok chłopaka. Zwrócił oczy w twoją stronę, zdziwiony nagłym zainteresowaniem.

— Czekam na przyjaciela. Idziemy na trening siatkówki.

— Oh — na słowo "przyjaciel" lekko zrzedła ci mina.

— Jestem <twoje Imię i Nazwisko>. Miło mi cię poznać — uśmiechnęłaś się niepewnie.

— Kozume Kenma — odpowiedział. — Jesteś...Nowa?

— Tak. Dopiero co się tu przeniosłam — odparłaś cicho.

Po dość niezręcznej ciszy wstałaś i otrzepałaś kolana. Już miałaś odchodzić, gdy Kenma zatrzymał cię wskazując palcem na twoją zawieszkę przypiętą do plecaka.

Przedstawiała ona <Ulubiona postać z ulubionego anime>.

— Też to widziałaś? Całkiem dobra seria — mruknął starając się ukryć ekscytację.

Przytaknęłaś z uśmiechem.

— Osobiście wolę gry, ale obejrzę coś od czasu do czasu — dodał. — W naszej szkole jest nawet klub miłośników mangi i anime — powiedział czekając na twoją reakcję.

— N-naprawdę? — pisnęłaś.

Kenma czytał w tobie jak w otwartej księdze. Nagle poczułaś przypływ pozytywnej energii. Z oddali słychać było kogoś nawoływania. Chłopak  westchnął cicho.

— Muszę się zbierać — mruknął zakładając torbę przez ramię.

Widząc twoją smutną minę, posłał ci nieśmiały uśmiech, który zadziałał na ciebie jak promyk słońca w pochmurny dzień.

— Miło było cię poznać <twoje Imię>. Do zobaczenia w szkole...I pamiętaj, że nie jesteś sama.

Kiedy tylko chłopak się oddalił uśmiechnęłaś się szczerze po raz pierwszy od bardzo długiego czasu.

W NASTĘPNYM ROZDZIALE:

Kluby i zapowiedź wojny

Czyli: Kozume Kenma (2) ~ Rywalka.

Do napisania!

TrashInDisguise~