Kolejny rozdział po kilku godzinach. Nie minęło nawet tradycyjne pół roku.
HA (nie przyzwyczajajcie się)
_______________________

02.01

-Fuusuke, może chcesz poznać inne dzieci, albo...

-Nie... Wolę pobyć sam

-Napewno? Napewno znajdziesz jakiegoś przyjaciela i...

-Nie szukam przyjaciół

°°°
06.03

Hitomiko wyszła z auta, i otworzyła tylne drzwi.

-Na razie wszyscy są na podwórku, chcesz iść się najpierw rozpakować Nagumo?

°°°
20.03

-Kochani, proszę o chwilę uwagi, to wasz nowy brat, no Midorikawa przestaw się...

-Ohayo minna - mruknął chłopiec z nieśmiałym uśmiechem.

-Twoje włosy wyglądają jak sałata - zauważył inny chłopiec pijący sok.

-A Twoje jak tulipan - zaśmiał się zielonowłosy.

-Pff - chłopak wywrócił oczami i uśmiechnął się - Jestem Nagumo Haruya

-Midorikawa Ryuuji

°°°

12.08

Hitomiko otworzyła drzwi i wbiegła do kuchni.

-Kto tu tak zadymił?! - krzyknęła.

-Próbowałem upiec ciasto - mruknął Nagumo podwijając osmolone rękawy sweterka - Ale coś nie wyszło.

-Mówiłem, że to sernik na zimno - stwierdził Mido trzymając przepis - Suzuno, też tak mówił.

-Okej, mieliście rację - mruknął chłopiec - Zadowolony?

-Tak! - uśmiechnął się czarnooki i zwrócił uwagę na chłopca chowającego się za nogami Hitomiko.

-O! - podszedł do niego - Hej jak się nazywasz?

-Ja? - zdziwił się chłopiec.

-No... Tak a kto inny - zaśmiał się zielonowłosy - Ja jestem Midorikawa Ryuuji!

-Kiyama Hiroto - przedstawił się zielonooki.

-Miło Cię poznać! - przytulił go bez uprzedzenia - Zaraz Ci wszystkich przedstawię! - podskoczył.

-Może najpierw pokażcie Hiroto jego pokój, dobrze? - uśmiechnęła się czarnowłosa.

-Dobrze nee-san! - krzyknęli i pociągnęli Hiroto za sobą.

°°°°°

Nagumo wyciągnął Hiroto z pokoju i posadził na kanapie.

-Dobra - wziął oddech - Ten który czyta książki to Saginuma, lubi na nas krzyczeć, warczeć i trzaskać drzwiami. Dalej mamy Reinę, przyszła tu miesiąc temu, i cały czas maluje kredkami...

-Przy czym ewidentnie nie lubi Nagumo - dodał Mido.

-Dokładnie, nie wiem jak można mnie nie lubić - stwierdził Haruya - Jestem cudowny.

-Ego urosło mu dopiero z dwa miesiące temu - szepnął zielonowłosy do Hiroto - Nikt nie wie po czym konkretnie

-Słyszałem! - pociągnął młodszego za włosy

-Ała! - fuknął młodszy.

-Jedziemy dalej, tamta dziewczynka to Clara, przyjaźni się z tą różowowłosą i jej bratem, ale mnie nie lubią, więc nie wiem jak się nazywają - stwierdził - Dalej mamy Natsuhiko...

-On zawsze ma tę opaskę na głowie? - zdziwił się Hiroto.

-Jak teraz tak o tym mówisz... To chyba tak - mruknął Haruya - Dalej mamy lodówkę...

- Suzuno - poprawił go Mido - To ten srebrnowłosy, co czyta książkę. Jest bardzo cichy, i ogólnie chyba nas nie lubi

-Właśnie - dodał  Haruya.

-No i oprócz tego jestem ja i Nagumo! - dokończył Ryuuji.

-Mido jest fanem książek fantasy, i oglądania Epoki Lodowcowej co dwa tygodnie. Gramy też w piłkę, i próbujemy się przypadkiem nie zabić - mruknął Nagumo.

-Z kolei Nagumo jest nadpobudliwy, miesiąc temu ego urosło mu do rozmiarów Marsa, i ciągle wpada w kłopoty - stwierdził zielonowłosy.

-Wcale nie!

-Mimo tego co mówiła nee-san wpadłeś na genialny pomysł upieczenia sernika na zimno - stwierdził Mido.

-Okej, to fakt - mruknął Haruya - Jesteśmy chyba zbyt nadpobudliwi jak na swój wiek.

-Mówię wam to codziennie - dodał przechodzący obok Saginuma - Ciekawe co będzie jak zaczniecie pić kawę...

-Nieważne - Mido machnął ręką - Chcesz się z nami zaprzyjaźnić?!

Hiroto zamrugał patrząc na nich przez chwilę.

-Nie wiem czy...

-Super! - pisnął Ryuuji i przytulił i jego i Nagumo - To początek wspaniałej przyjaźni!

°°°°°°°

7 lat później...

-NAGUMO ODDAWAJ MÓJ ZESZYT!

-Najpierw mnie złap! - krzyknął Haruya, i zbiegł po schodach.

Hiroto dobiegł do barierki i oparł ręce o kolana, dysząc zmęczony.
Po chwili drzwi obok niego zostały otworzone, a Midorikawa oparł się o ścianę przyglądając mu się.

-Trening jest dopiero o czternastej - uśmiechnął się złośliwie.

-Bardzo śmieszne - wydusił Hiroto wskazując ręką na schody i dysząc - Ta... Ta menda! Ukradła mój zeszyt

-Po co Nagumo zeszyt? - mruknął Ryuuji, schodząc na dół - Idziesz?!

-Nienawidzę biegać - mruknął czerwonowłosy i poszedł za przyjacielem.

-Suzuno? - zielonowłosy popukał chłopaka w ramię.

Srebrnowłosy, siedzący na fotelu spojrzał na niego znad książki.

-Ta? - westchnął.

-Mógłbyś zawołać Nagumo? - zrobił oczka szczeniaczka.

-To na mnie nie działa - pokręcił głową chłopak.

Ryuuji opuścił ręce i jęknął.

-Zlituj się, zrobię Ci naleśniki! - krzyknął.

Mierzyli się przez chwilę wzrokiem, po czym Suzuno westchnął i opuścił książkę.

-Deal - mruknął i wziął wdech - TULIP-HEAD!

Odchrząknął i wrócił do czytania książki.

-Naleśniki mogą być z czekoladą - dodał.

Nie minęła chwila, a do salonu wbiegł rozszalały Nagumo, rzucając zeszyt na stół. Hiroto nie zwlekając, szybko go przechwycił.

-To... Jest... Płomień! - krzyknął

-To skoro wszyscy zadowoleni, to kto jeszcze chce naleśniki? - klasnął w dłonie najmłodszy z nich.

Nagumo zamrugał i przeniósł spojrzenie od Suzuno do Midorikawy, aż po Hiroto trzymajacego zeszyt.

-Jesteś przekupną świnią - mruknął Nagumo do niebieskookiego.

-Ale za to będę miał naleśniki - mruknął chłopak, przerzucając kartkę z zadowolonym uśmiechem.

-Nienawidzę was - mruknął Hiroto idąc na górę.

-Wiem, że mnie kochasz! - krzyknął za nim Haruya, po czym wrócił do uprzykrzania życia Suzuno.

-Jak tam czytanie śnieżynka? - spojrzał mu przez ramię - Nic ciekawego, lepiej chodź i pograj w coś ze mną.

-Jestem zajęty - mruknął.

Nagumo jęknął i rzucił się na kanapę.

-Nudziii mi się!

-Idź do Mido - westchnął zirytowany chłopak.

-Mido zaprzyjaźnił się z Hiroto - burknął Nagumo - Jestem na ciebie skazany

-Chyba ja na ciebie - mruknął Fuusuke zamykając książkę - Dobra, co chcesz robić?

-Mogę wybrać?!

-Tak - westchnął męczenniczo.

-Upieczmy coś! - krzyknął.

-Ale Mido będzie robił naleśniki - jęknął srebrnowłosy.

Haruya pociągnął go za sobą do kuchni i wręczył mu fartuszek.

-Zjemy i naleśniki i ciasto! Do roboty!

-Nie umiesz gotować - stwierdził Suzuno - To się źle skończy

-Mamy książkę kucharską - machnął ręką złotooki - Co może pójść nie tak!

- Znoszę Cię już tyle czasu, że wiem, że bardzo ale to bardzo wiele rzeczy - mruknął pod nosem Suzuno.

××××××××××××

Hiroto leżał na swoim łóżku, z zamkniętymi oczami zastanawiając się co mógłby teraz porobić.
Westchnął cicho i otworzył oczy.

-Nudzi Ci się - powiedział Mido stojący nad nim.

-AAA! - wrzasnął chłopak, spadając z łóżka.

Podniósł się szybko, i odgarnął włosy które spadły mu na twarz.

-Mido! - wydusił - Jak tu wszedłeś?!

- Mieszkasz tylko dwa pokoje dalej - podsunął uczynnie.

-Tak ale nie o to...

-Otworzyłem drzwi - wskazał za siebie - I wszedłem, ale mogę sobie iść - mruknął lekko się płosząc.

-Nie - westchnął czerwonowłosy - Chodź tutaj... - poklepał miejsce obok siebie.

Młodszy chłopiec od razu się rozpromienił, i z uśmiechem usiadł naprzeciw przyjaciela.

- Chcesz pograć w piłkę? - spytał

-Nie - mruknął Hiroto - Chyba nie mam nastroju.

-Mhm... - westchnął czarnooki - Rozumiem.

Hiroto spojrzał na niego i chwycił go za ramię.

-Przepraszam Mido - mruknął - Dzisiaj jakoś po prostu...

-Spokojnie Hiro - chłopak uśmiechnął się ze zrozumieniem - Każdy miewa gorsze dni.

-Oh... No tak - wydukał chłopak - Masz rację...

Zielonowłosy westchnął cicho i odgarnął włosy które wypadły mu z kucyka. Już miał wstawać gdy przerwał mu głos przyjaciela.

-Nie mogę się przyzwyczaić, że spędzasz ze mną tyle czasu - mruknął.

Midorikawa zakłopotał się lekko i spuścił wzrok.

-Mogę przestać...

-Nie, nie o to chodziło! - Hiroto szybko zaprzeczył - Po prostu zawsze bardziej trzymałeś się z Nagumo i tak jakoś... Wiesz. Dopiero niedawno zaczęliśmy częściej rozmawiać.

-Rozumiem - uśmiechnął się chłopiec - Musisz przywyknąć, bo teraz się od ciebie nie odczepię!

- I dobrze - zaśmiał się czerwonowłosy.

Po chwili skierował wzrok na drzwi.

-Też to czujesz? - uniósł brew.

-Coś się pali - odpowiedział chłopiec.

Wstali i wyszli z pokoju, szybko idąc w stronę źródła nieprzyjemnego zapachu.
W kuchni zaś, zastali Suzuno otwierającego okno, i Nagumo machającego ręką nad czymś co chyba miało być ciastem.

-Co tu się stało!? - krzyknęli jednocześnie.

-Spaliliśmy ciasto nie widzicie?! - krzyknął Nagumo - Lepiej pomóżcie!

-Co żeś zrobił źle? - fuknął Mido, patrząc na przepis.

-Za długo było w piekarniku - odpowiedział szybko złotooki.

-Nagumo... - westchnął Ryuuji - To jest...

-Sernik na zimno! - krzyknęła Hitomiko wchodząc do kuchni - Znowu! Nagumo, Midorikawa przysięgam, że...

-To nie ja! - krzyknął oburzony czarnooki.

-Doprawdy? - zmierzyła go wzrokiem - W takim razie Hiroto!

-Nie - pokręcił głową.

- Chryste Panie, Suzuno - spojrzała na niego kobieta - Byłeś jedyną nadzieją tej czwórki...

-Czuję się urażony - westchnął Hiroto.

-Też - dodali Mido i Nagumo.

-Myślałem, że wtedy spaliłeś ten sernik bo byliśmy mali, ale to chyba wrodzona głupota - szepnął zielonowłosy.

-Bardzo zabawne - warknął Nagumo.

- Bo jest - uśmiechnął się Ryuuji.

Hitomiko spojrzała na nich i załamała ręce, słysząc wymianę zdań.

-Niektóre rzeczy się po prostu nie zmieniają...