Nie mogłem zasnąć. Pół nocy przeleżałem w łóżku myśląc o swoim losie po ślubie mojego ukochaneg i doszedłem do wniosku, że tego nie wytrzymam. Wziąłem telefon i dostrzegłem nową wiadomość od Johanna.

Misiu:

Zadzwoń jak znajdziesz czas. Proszę.

Spojrzałem na godzinę wysłania SMSa. 23:34. Trochę się spóźniłem, ale i tak postanowiłem wykonać połączenie. Odebrał po trzech sygnałach.

- Halo, Daniel? Jest czwarta nad ranem, lepiej żebyś miał powód, by mnie budzić...

- Pisałeś, żebym zadzwonił, co się stało? - usłyszałem ciche skrzypnięcie  łóżka.

- Mogę przyjechać? - spytał, a mnie zatkało. Oczywiście, że od razu się zgodziłem - Zaraz będę.

Wstałem z mebla i szybko się ubrałem, nie mogąc się doczekać, żeby go zobaczyć. Widziałem go wczoraj, a strasznie tęskniłem za jego widokiem. Uwielbiałem na niego patrzeć i nie wiem, czy wytrzymałbym, jakbym zobaczył go w garniturze stojącego przed ołtarzem. Na samą myśł mam ochotę wyjechać jak najdalej, ale nie mogę...

Ok. 4:12 usłyszałem pukanie do drzwi, więc poszedłem otworzyć. Gdy go ujrzałem, byłem w szoku. Wiedziałem, że jest mega przystojny, ale w środku nocy wyglądał o wiele seksowniej niż kiedykolwiek. Miał czarne rurki i biały t-shirt z nadrukiem kota czytającego gazetę. Włosy były roztrzepane, a oczy intensywnie niebieskie.

Chłopak po wejściu do mieszkania, mocno się we mnie wtulił, a mnie już całkiem odebrało wszystkie czynności życiowe. Objąłem go, wdychając jego zapach. Pachniał czekoladą i damskimi perfumami, ale i tak poruszał zmysły.

- Przepraszam, jeśli się narzucam... - spojrzał mi w oczy, a ja poczułem ogromną gulę w gardle.

- No co ty! Daj spokój - usiedliśmy na kanapie - O co chodzi?

- Ktoś mnie nęka telefonami... - powiedział - Ten od tego SMSa. Raz odebrałem, ale nikt się nie odezwał. Zobacz - wyciągnął telefon i nacisnął na numer, z którego do niego dzwoniłem. Odskoczyłem jak oparzony, kiedy urządzenie w szufladzie zaczęło wibrować.

Johann rozejrzał się po pokoju zupełnie zmieszany. Nie był głupi, już wie, kto to zrobił.

- Danny... - wstał - Co to ma znaczyć?

- Johann, ja... - podszedłem do niego strasznie zestresowany. Nie sądziłem, że wszystko się wyda. A nie mówiłem, że pomysły Stjernena zawsze źle się kończą?

- To miał być żart? Chciałeś rozluźnić atmosferę przed weselem? - skrzyżował ręce na piersi. Przełknąłem głośno ślinę, chyba zbyt głośno...

- Forfi, ja...

- No słucham!

- Jesteś pewny, co do tego ślubu? To wielka odpowiedzialność i... - jąkałem się jak ostatni debil. On patrzył na mnie wkurzony.

- No i co? Co takiego chcesz mi powiedzieć?

- Ze mną byłbyś szczęśliwszy, Johann. Dam ci wszystko, czego zamarzysz! Obiecuję - uklęknąłem przed nim.

- Szczęśliwszy?! No pewnie, bo teraz mam TYLKO kochającą rodzinę, wspaniałą pracę, cudownych przyjaciół i ani trochę nudne życie. Przecież mogę to wszystko rzucić, zostać gejem i być SZCZĘŚLIWY! To takie oczywiste!

- Johann - podniosłem się i złapałem jego twarz w trzęsące się dłonie - Nie rób tego błędu co ja. Nie zakochuj się bez wzajemności...

Brunet spojrzał na mnie i wpił się w moje wargi. Nie wiedząc, jak zareagować, oddałem pocałunek ...