Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Yo, tu Superhombre

Andabas cabizbaja pensando en no sé qué. Los gritos, el ruido y las palabras que cobraban tacto, te hicieron huir.
Andabas cabizbaja, pero sin mirar, y los charcos que pisaste nunca te mojaron, ni te empapó el carro que piso aquel bache lleno de lodo.
Andabas por un callejón, pero sin saber cuál, y los hombres que pasaron junto a ti no te atracaron, ni los disparos que sonaron despues no te tocaron.
Andabas en la madrugada, pero sin saber qué hora es, y el frío ignoró tu presencia, y la luna se tornó llena y luminosa.
Andabas para un edificio, pero sin saber porqué, y el portero abrió las puertas como si nada, y el ascensor ya tenía predeterminado el último piso a tu llegada.
Andabas llorando, quizá sabiendo por quién, y la vista hacia la ciudad te susurraba, y el vértigo se escondía en tu pasado.
Andabas con ganas de saltar, y saltaste; y el aire te rosaba como si fueran manos, y no terminabas de caer.

Yo me puse el antifaz, te perseguía desde que huias de la discusión, y sequé los charcos antes de que los pisaras, y desaparecí el lodo con sólo soplar.
Y cuando estabas desorientada, transforme a los delincuentes en pastores y fui más rápido que los disparos, como Superman.
Y cuando perdiste la noción del tiempo, te abrigue con la mirada y le di de comer a la luna tus recuerdos más brillantes.
Y cuando andabas con incertidumbre, te compre un boleto a un tour dentro de ti, y te hice de guía hasta la cima de tus errores.
Y cuando ví que tus lágrimas tenían nombre, no me desanime, e incremente el peso de mi presencia y pelee contra tus miedos.
Y cuando la decisión te hizo saltar, el aire que te rosaba eran mis brazos y mi pecho, y el suelo que te recibiría era mi alma que te la entregaba... pero no terminabas de caer.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro