Nohej~♡
Zawaliłam mój challenge, więc nie wiem, jak teraz będzie z regularnością XDDD

W rozdziale pojawia się: TodoBaku, KatsuDeku, TokoTsuyu, Yagizawa, EraserMic, KiriKami (w przyszłości)

~TodoBaku~

        Bakugou leciał. Nie wiedział co się dzieje. Po prostu leciał, może spadał? Ciemność, która towarzyszyła mu podczas spadania była przerażająca, jak i prędkość, z którą leciał w dół.

        Najgorsze było to, że nie mógł się ruszyć. Gdyby ruszał rękami mógłby bez problemu się uratować, ale miał problem. Cholernie duży problem. Czuł się bezsilny i nie pozwalało mu się to uspokoić. Zresztą kto w takiej sytuacji byłby spokojny?! Na pewno nie Katsuki, który może nie wyglądał, ale miał swoją stronę tchórza, której całym sercem nienawidził.

        A teraz spadał. Przerażony i bez jakichkolwiek wątpliwości, że rozpieprzy głowę o ziemię albo, że w ogóle zostanie zwykła plama. I to pewnie Deku będzie myć plamę po blondynie — to akurat poprawiło mu humor, kiedy wyobraził sobie chłopaka, który cały zielony na twarzy próbuje coś zrobić z rozwalonym za wszystkie strony czerwonookim.

— Bakugou! — ledwo udało ruszyć mu się głową, ale zauważył go. Todoroki szybko się do niego zbliżał, a tchórzliwa strona blondyna zadrżała, kiedy nie zauważył niczego czym Shouto mógłby zapewnić sobie bezpieczeństwo.

— Co ty odwalasz, głupi Mieszańcu?! — wrzasnął. Nie miał siły patrzeć na niego, może to przez ból, kiedy ruszał głową, a może przez łzy, które zaczęły spływać po policzkach.

        Na szczęście podmuch wiatru je zabierał. Prosto na twarz Todoroki'ego, który nie był pewien co to, ale mimo wszystko martwił się o tego wybuchowego kretyna.

        Byli już blisko ziemi, kiedy Shouto dogonił Katsuki'ego i przytrzymał go prawą ręką. Użył lewej ręki do tworzenia pod nimi kilku cienkich warstw lodu, które miały zwolnić ich lot. Nagle kiedy przelecieli przez ostatnią warstwę czerwono-białowłosy zrozumiał, że nie udało się i że zginie z tym aroganckim Bakugou, ale mimo wszystko cieszył się, że po niego skoczył.

        Przytulił mocno go do swojej piersi, starając nie myśleć o przerażonym i zapłakanym Katsuki'm.  Czuł, że gdyby go pocieszał mógłby urazić jego dumę.

       Nagle zostali złapani przez pasy nikogo innego jak Aizawy Shouty, ich nauczyciela. Shouto odetchnął z ulgą i szybkim ruchem ręki otarł twarz blondyna z łez, tak aby nikt tego nie zauważył, po czym po krótkiej reprymendzie od czarnowłosego poszedł do domu.

        Przez kolejne kilka dni nadal czuł wzrok czerwonookiego na sobie.

~KatsuDeku~

— Kurwa!

        Rzucił się na chłopaka i zamknął go w mocnym uścisku. Deku nie mógł oddychać, ale nie przejmował się tym. Najważniejsza była chwila, która właśnie trwała. I szczerze chciał, żeby trwała wiecznie.

— Kacchan, wróciłem.

        Katsuki przełknął gorzkie łzy i że swoim kpiącym uśmieszkiem powiedział:

— Witaj z powrotem, ty głupku.

~TokoTsuyu~

        Tokoyami w końcu doprowadził Tsuyu do miejsca, w którym mogliby schronić się przed słońcem.

        Stanęli pod drzewem. Fumikage na początku miał zamiar zaproponować dziewczynie, aby weszła pierwsza, ale zdał sobie sprawę z tego, że Asui ma ubraną spódniczkę. Wdrapał się pierwszy i podał jej dłoń. Zielonooka uśmiechnęła się i chwyciła jego dłoń, po czym odetchnęła. Pomiędzy gałęziami przymykał się chłodny wiaterek co wyjątkowo podobało się tej dwójce.

— Asui-san, myślisz, że możemy być przyjaciółmi?

— Oczywiście, Tokoyami-chan!

~Yagizawa~

— Aizawaaa-kuuun! — Toshinori podbiegł do stojącego na korytarzu chłopaka.

— O co chodzi? — zapytał, przeglądając swoją galerię, w której miał zdjęcia swojego nowego kotka.

— Proszę, daj mi przepisać zadanie domowe — wyszeptał cicho. To był pierwszy raz, gdy Shouta słyszał, jak ten mówi cicho i było to po pierwsze: miłą odskocznią dla jego biednych uszu oraz po drugie: jego głos nadal był wyjątkowo przyjemny.

— Łap — mruknął i rzucił mu zeszyt.

— Dzięki, jesteś świetnym przyjacielem!

        Czarnowłosy uśmiechnął się i spojrzał na zdjęcie, które zrobił blondyn kilka dni temu, gdy podarował mu kota. Aizawa stał oparty o ścianę z kotem na rękach i nie patrzył w obiektyw, natomiast Yagi przytulał swojego kocia do policzka i patrzyli razem wprost na aparat.

        Przyjaciel.

~EraserMic~

        Aizawa spojrzał na blondyna przed sobą. Ten sam, który od kilku dni nie dawał mu spokoju i wyśpiewywał swoje tandetne ballady pod jego oknem.

        Yamada chciał tylko się z nim umówić lub zaprzyjaźnić. I choć Hizashi prawdopodobnie byłby bardziej zadowolony z tej pierwszej opcji to Shouta i tak chciał wybrać tą drugą. Przecież nie był pieprzoną wróżką spełniającą marzenia jakiegoś czuba.

— To nie jest koncert życzeń do cholery! — wychylił się przez okno i wykrzyczał te słowa, kiedy znowu nie mógł zasnąć przez wyjce niebieskookiego.

— Umów się ze mną!

— Nie ma mowy!

— Shouta, umów się z nim albo dzwoń na policję, bo mam już dość! — krzyknął jego ojciec ze swojego pokoju.

        Czarnowłosy postanowił nie męczyć już rodziców i wyszedł na dwór do świra.

— Możemy być przyjaciółmi — zaproponował wreszcie, zmęczony i gotowy zabić chłopaka.

— YEEEAAAH!

        Aizawa wszedł do pokoju, położył się i nareszcie mógł wrócić do swojego ulubionego zajęcia jakim był sen.

Dobra, pierwszy za mną.
Mam nadzieję, że wyrobię się z drugim i tłumaczeniem TdG XDD